„Ziemianie” to powieść japońskiej autorki Sayaki Muraty, która po raz kolejny w swoich pracach zgłębia tematy alienacji, społecznych norm oraz poszukiwania własnej tożsamości. Powieść kontynuuje charakterystyczny dla Muraty styl łączenia groteski z subtelną, niemal filozoficzną refleksją nad człowieczeństwem i społeczną akceptacją.Akcja bizarnych „Ziemian” koncentruje się na młodej kobiecie, która od najmłodszych lat czuje się „inna” i wyobcowana ze świata ludzi. Metaforyczna narracja otwiera pole do rozważań o normach społecznych, które często bywają sztywne i nieprzystające do indywidualnej natury człowieka. Murata podejmuje temat tożsamości kulturowej i jednostkowej w sposób niezwykle subtelny, a zarazem bezkompromisowy.„Ziemianie” to momentami brutalna opowieść o wykluczeniu, ale i o akceptacji.O tym, że bycie „innym” nie oznacza bycia gorszym, a społeczna odmienność może przybierać różne oblicza.Styl autorki jest oszczędny, precyzyjny, a jednocześnie pełen emocjonalnej głębi. Narracja jest stonowana, wręcz minimalistyczna, co daje przestrzeń na własne interpretacje i refleksje. Używa prostego języka, dzięki czemu jej przesłanie staje się uniwersalne i ponadkulturowe.Co istotne, Murata unika moralizatorstwa – nie narzuca czytelnikowi jednoznacznych odpowiedzi. Zamiast tego, z mistrzowską delikatnością, ukazuje złożoność ludzkiej egzystencji oraz trudności w komunikacji między jednostką a społeczeństwem.Motyw „ziemianina” jako metafory alienacji to doskonałe narzędzie do pokazania, jak trudno jest znaleźć swoje miejsce w świecie, który wymaga od nas dostosowania się do pewnych ram. Murata ukazuje, że każdy z nas, na pewnym poziomie, może czuć się obcy i niezrozumiany. Ważnym aspektem jest również krytyka społeczeństwa, które z jednej strony potrzebuje jednorodności, a z drugiej nie jest w stanie przyjąć do siebie różnorodności. Powieść stawia pytania o granice normalności i o to, kto je wyznacza. Sayaka Murata, znana przede wszystkim z bestsellerowej „Dziewczyny z konbini” kontynuuje w „Ziemianach” swój krytyczny, acz subtelny komentarz na temat japońskich norm społecznych i presji dopasowania. Jednak jej przesłanie ma wymiar uniwersalny. To powieść o samotności jednostki we współczesnym świecie, o wykluczeniu, które nie jest zjawiskiem ograniczonym do jednej kultury.Murata wykorzystuje motyw obcego, by w oryginalny i angażujący sposób opowiedzieć o ludzkich emocjach i problemach.Alienacja i potrzeba przynależności to tematy, które dotyczą każdego z nas. Powieść prowokuje do myślenia o mechanizmach wykluczenia i normach społecznych. Dla czytelników szukających szybkiej, dynamicznej akcji, „Ziemianie” mogą wydać się zbyt powolni i introspektywni. Dodatkowo minimalizm stylu, eksperymenty formalne i nieliczna akcja mogą być trudne do przebrnięcia dla osób preferujących bardziej klasyczną powieść narracyjną. „Ziemianie” Sayaki Muraty to dla mnie poruszająca, pełna refleksji powieść o wykluczeniu, poszukiwaniu własnej tożsamości i trudnej relacji jednostki z normami społecznymi. Wymaga skupienia i otwartości, ale dzięki temu oferuje głębokie przeżycia i wartościowe przesłanie.

"Ziemianie" wygrywają bezapelacyjnie w kategorii książek oryginalnych i wyjątkowo trudnych, dla mnie samej była to historia dyskomfortowa, porażająca swą mocą i zdecydowanie warta poświęconego czasu. Niezwykle trudno będzie mi opisać o czym tak naprawdę była, najlepiej zamknąć oczy wyobrażając sobie film przyrodniczy o gatunku ludzkim i tytule "Życie na Ziemi" w reżyserii niezwykle uzdolnionej i empatycznej Natsuki. Dziwaczne i straszne to miejsce podobne do fabryki zajmującej się produkcją i przekazywaniem genów, płodzeniem dzieci i oddaniem Państwu. Świat widziany jest tu oczami tych, którzy do niego nie pasują i aby przetrwać wykształcili sobie pewien mechanizm ochronny. Temat wyobcowania autorka rozbiera na czynniki pierwsze. Potrafi porazić czytelnika opisując dosadnie krzywdę dorosłych wobec dzieci, obojętność i brak empatii. Aby oswoić swój strach I traumy bohaterka wyłącza myślenie chroniąc się magią pluszowego jeża. Jakkolwiek dziwnie to teraz brzmi, gdy przeczytamy pierwszy rozdział wszystko nabierze znaczenia. Bólu tego dziecka nikt nie chciał widzieć, a najmocniej odczują go właśnie sami czytelnicy. Zatem jeśli szukacie książki niezapomnianej, z ciekawą perspektywą i solidną mocą rażenia lepiej trafić nie mogliście. Tego miejsca nie musicie szukać palcem na mapie - ta rzeczywistość dostępna jest wyłącznie dla tych, którzy czują więcej, mocniej, silniej.